نبودن مردی که همیشه بود 

به گزارش نوید شاهد ایلام، صدای گام‌هایش در خیابان‌های بی‌نام و جاده‌های خاکی هنوز طنین‌انداز است مردی که جایگاهش در دل مردم بود نه در برج‌های بلند، او سنگینی مسئولیت را احساس کرد و بی‌وقفه به سوی خدمت دوید ابراهیم رئیسی نه صرفاً رئیس‌جمهور، که نمادی از اخلاص، تلاش و عدالت‌طلبی بود.

بر سر سفره‌های ساده در خانه‌های محقر، در میان دست‌های پینه‌بسته، نامش زمزمه شد مردی که ایمان را در عمل معنا کرد و سیاست را به خدمت مردم گره زد برای او قدرت، ابزار عدالت بود نه هدفی برای خودنمایی.

چگونه می‌توان غم این فقدان را در کلمات گنجاند؟ رهبر انقلاب در وصفش نوشت: «دلم برای رئیسی عزیز سوخت» و مگر می‌شود برای چنین مردی دل نسوزد؟ مردی که لحظه‌ای آرام نداشت، مردی که برای مردم نفس کشید، مردی که رویای عدالت را نه در سخنرانی‌ها که در جهاد شبانه‌روزی خود تجسم بخشید.

او رفت، اما نامش بر تارک تاریخ این کشور حک شد میراثش تنها خاطره نیست، بلکه چراغی است که مسیر عدالت را روشن نگه می‌دارد دیگر او را در جمع مردم نخواهیم دید، اما مسیرش را می‌توان ادامه داد، راهش را می‌توان پیمود و آرمان‌هایش را می‌توان پاس داشت.

امروز ایران یکپارچه سوگوار است غمی نیست که بر دوش یک تن باشد، این ماتم، ماتم یک ملت است، اما در دل این سوگ، عهدی زاده می‌شود، عهدی برای وفاداری به راهی که او آغاز کرد، عهدی برای ادامه‌دادن مبارزه‌ای که او به دوش کشید.

رئیسی جاودانه شد نه فقط در کلمات نه فقط در خاطرات بلکه در روح این سرزمین او را از دست دادیم، اما آرمان‌هایش را نمی‌توان از دل‌های ما گرفت عدالت، اخلاص، مردم‌داری، اینها میراثی است که از او به ما رسیده است.

در پایان می‌توان گفت خیابان‌ها همان خیابان‌ها هستند، میز‌های کار همان میزها، اما چیزی کم است، صدایی که همیشه برای مردم بود، گامی که بی‌وقفه در مسیر خدمت برداشته می‌شد نبودنش حس می‌شود نه در قاب‌های رسمی، بلکه در دل‌هایی که به صداقت و عدالت او گره خورده بودند.

انتهای پیام/